برخلاف نظر عامه که ادبیات فارسی را مشتی شعر و لختی حماسه می پندارند؛ زبان و ادبیات فارسی به دلیل ظرفیت بالای خود از یک سو و عدم تمایز علوم به شکل امروزین از سویی دیگر، محملی برای انتقال آموزه های علمی مختلف بوده است. در بررسی این موضوع بروشنی مشخص می شود متون ادبیات فارسی، مشحون از مفاهیم و مطالبی است که امروزه هریک با تقسیم به شاخه هایی و با نگاهی تخصصی به عنوان یک رشته مستقل مطرح اند و با عناوین خاص خود، موضوعات مختلف علمی و آموزشی را شامل می شوند.این مقاله با بیان چند نکته اجتماعی، اخلاقی در برخی از متون ادب فارسی، نگاهی کوتاه به موضوع فرهنگ شهروندی در ادبیات فارسی دارد و در پی آن است تا مختصرا ضمن تبیین جایگاه و نقش زبان و ادبیات فارسی به عنوان پایه و محمل انتقال فرهنگ اجتماعی ایران و بررسی نگاه جامعه ایرانی به "فرهنگ شهروندی" آن گونه که در آثار ادبی جلوه نموده است گامی کوچک در تغییر داوری ها و پیشداواری ها در مورد زبان و ادبیات فارسی بردارد.

تربیت مدنی یکی از فروع بحث از جامعه مدنی است. همچون مفهوم جامعه مدنی، تربیت مدنی نیز از جهت امکان وقوع در جامعه ما، مفهومی چالش برانگیز است. در پاسخ به این چالش، تحلیل هر دو مفهوم ضروری است. جوهره اساسی مفهوم جامعه مدنی را باید در برقراری توازن میان اقتدار و مسئولیت دولت جستجو کرد؛ چنانکه جوهره اساسی مفهوم تربیت مدنی نیز در فراهم آوردن قابلیت هایی در افراد برای ایفای نقش در برقراری این توازن جلوه گر می شود. با توجه به این تحلیل، از حیث نظری، انجام تربیت مدنی در جامعه ما ممکن محسوب می شود زیرا توازن میان اقتدار و مسئولیت دولت، از جهت فرهنگ دینی ما نیز پذیرفتنی است. از حیث عملی نیز می توان تربیت مدنی را ممکن شمرد زیرا با این که شکل گیری فرهنگ مدنی و مستلزم تدریج است، تعلیم و تربیت، با بهره وری از تجربیات بشری، عهده دار کوتاه کردن راه ها و حتی تصحیح آنهاست. با این حال، تربیت مدنی فرایندی دارد که طی آن با فراهم آمدن توانایی ها و قابلیت هایی شناختی، عاطفی و عملی در افراد، زمینه وقوع توازن مذکور مهیا می شود.

دیدگاه های مختلفی پیرامون حدود مداخلات حکومت و حتی اصل مداخلات آن در حوزة فرهنگ مطرح شده است. مکاتب مختلف، با توجه به تعریفی که از فرهنگ دارند (از محدود کردن فرهنگ به هنر در یک سر طیف تا کلان یا همه جاحاضر در نظرگرفتن فرهنگ در سر دیگر طیف) و همچنین با توجه به تعریفی که از حکومت دارند (از نگاه حداقلی به حکومت در یک طرف طیف تا نگاه حداکثری به حکومت در طرف دیگر طیف)، موضع خاصی در این خصوص اتخاذ کرده اند. این پژوهش، تلاشی است برای رسیدن به پاسخ این سوال که مداخلات حکومت دینی در حوزة فرهنگ چه حدودی دارد؟ در این پژوهش، برای بررسی مفاهیم، پیشینه بحث و مطالعات نظری، از روش اسنادی استفاده شده است. سپس از طریق روش توصیفی-تحلیلی، حدود مداخلات حکومت دینی در سه سطح نظارت، حمایت و تصدی گری در حوزه های 1-اقتصاد فرهنگ، 2-اجرای امور فرهنگی و 3-حقوق فرهنگ (سیاست گذاری، قانون گذاری و مقررات گذاری فرهنگ)، تبیین شده است. در شرایط عادی، در حوزه اقتصاد فرهنگ، فقط نظارت تایید می شود و در حوزه اجرای امور فرهنگی، فقط تصدی گری تایید نمی شود، البته در شرایط غیرعادی (عدم تحقق مصالح عمومی)، یافته ها متفاوت است که در جمع بندی مقاله ذکر شده است. در حوزه حقوق فرهنگ، سطح نظارت و حمایت تایید می شود، سطح تصدی گری در سیاست گذاری کلان و قانون گذاری، باید با لحاظ شیب اجتماعی انجام شود و در سیاست گذاری خرد و مقررات گذاری، با مشارکت سایر ذینفعان انجام شود.

توجه به فرهنگ شهروندی و آموزش آن، رویکردی نوین است که بیش تر کشورهای توسعه یافته به آن پرداخته اند و نتایج موثر آن در توسعه پایدار، رفاه و پیشرفت های فرهنگی و اجتماعی، باعث شده که کشورهای در حال توسعه نیز ضرورت آن را درک کرده و زمینه آموزش و تحقیق آن را فراهم آورند.هدف از این تحقیق، بررسی فرهنگ شهروندی با تاکید بر آموزش های شهروندی توسط شهرداری شهر آران و بیدگل است. در این مقاله فرهنگ شهروندی با ابعادی چون مسوولیت پذیری، مشارکت جویی و رعایت قوانین و مقررات سنجیده شده است. روش تحقیق، پیمایشی است و نمونه مورد مطالعه 180 نفر از شهروندان شهر آران و بیدگل هستند و پرسش نامه ها به صورت نمونه گیری سهمیه ای بین شهروندان تقسیم شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های پرسش نامه ها نشان می دهد که بین آموزش های شهروندی با میزان پای بندی به فرهنگ شهروندی رابطه مستقیمی وجود دارد و آموزش آموزه های شهروندی نقش موثری در پای بندی مردم به فرهنگ شهروندی داشته است. طبق نتایج به دست آمده از جدول ماتریس همبستگی، یعنی ضریب همبستگی (0.17)، بین آموزش های شهرداری با میزان پایبندی به فرهنگ شهروندی در جامعه رابطه وجود دارد. به عبارت دیگر، آموزش های شهرداری می تواند در افزایش میزان پایبندی مردم به فرهنگ شهروندی نقش بسزایی داشته باشد. همچنین، از میان ابعاد سه گانه آن، آموزش های شهرداری در افزایش میزان مسوولیت پذیری شهروندان، با ضریب همبستگی (0.33)، بیش تر نقش داشته است اما در مورد ابعاد مشارکت جویی و قانونمندی همبستگی معناداری وجود ندارد.

در انگلستان یک مستمع مودب با دقت کامل به صاحب سخن خیره می شود و گهگاه پلک بر هم می زند تا اشتیاق خود را به موضوع صحبت نشان دهد. این گونه پلک زدن برای آمریکاییها بی معناست. آمریکایی انتظار دارد مستمع سر خود را به علامت تایید تکان دهد و گاهی زیر لب بگوید: آها، آها. در مناطقی از خاور دور هیچ نگاهی به طرف مقابل در حین صحبت جایز نیست.در آموزش زبان خارجی ، معمولا گفته می شود که فرهنگ با زبان آمیخته است و در تدریس زبان حذف عامل فرهنگ امکان پذیر نیست . اما این مهم چندان در کتابها و کلاسهای آموزش زبان ملموس نبود تا اینکه روش ارتباطی با گرایشی جامعه شناسانه پا به عرصه آموزش زبان گذاشت. این روش سعی داشته تا آنجا که ممکن است زبان را به شکل واقعی و طبیعی آن که توسط گویشوران زبان هدف مورد استفاده قرار می گیرد در کلاس درس ارایه کند.با این حال مساله فرهنگ به همین جا ختم نمی شود. امروزه زبانهای خارجی با اهداف متفاوت و متنوع آموخته می شود. آیا همه زبان آموزان نیازمند آن اند که با فرهنگ بیگانه آشنا شوند؟ آیا یادگیری زبان، آن طور که شومن مدعی است، بدون ترک فرهنگ خودی و پذیرش فرهنگ گویشوران زبان هدف امکان پذیر نیست؟ اصولا فرهنگ در حیطه آموزش زبان چگونه تعریف می شود؟ در کشورمان، ایران، این مساله چه شکلهایی پیدا می کند؟ اینها برخی از سوالاتی است که مقاله حاضر به آن پرداخته ولی لزوما جوابی قطعی به آنها ارائه نمی شود. بلکه حیطه هایی برای تحقیق در مقوله فرهنگ و آموزش زبان خارجی مطرح می شود.

سرپرست ممکن است به موجب قانون یا بر حسب قرارداد، تکلیف به نگهداری یا مواظبت از مجنون یا صغیر را بر عهده داشته باشد.هر کدام از سرپرستان، اعم از قانونی مانند پدر و مادر یا قراردادی مانند بیمارستان یا مهد کودک، در صورتی که در نگهداری صغیر یا مجنون کوتاهی کنند، مسوول جبران خسارات وارده از طرف آنها خواهند بود.اینکه اگر فرزند نامشروع (ولد زنا) مرتکب ورود خسارت به دیگران شود، پدر یا مادر عرفی او مسوول جبران زیان هستند یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. در حقوق ایران، طبق ماده 1167 قانون مدنی «طفل متولد از زنا ملحق به زانی نمی شود»، لکن به موجب رای وحدت رویه شماره 617 مورخ 3/4/1376 ش. هیات عمومی دیوان عالی کشور، زانی را پدر عرفی طفل تلقی کرد، در نتیجه، کلیه تکالیف مربوط به پدر از جمله اخذ شناسنامه بر عهده او می باشد، بنابراین، اگر پدر عرفی که سرپرست قانونی طفل به شمار می رود، در نگهداری او تقصیر کند و طفل خسارتی به دیگران بزند، پدر عرفی (زانی) طبق ماده 7 قانون مسوولیت مدنی عهده دار جبران زیان خواهد بود. اگر سرپرست استطاعت جبران خسارت را نداشته باشد، زیان از مال مجنون یا صغیر جبران می شود. اینکه آیا صغیر یا مجنون اصالتا زیان را جبران می کنند یا به جانشینی از سرپرست، زیان از مال او جبران می شود، اختلاف عقیده وجود دارد، به نظر می رسد صغیر یا مجنون بتواند پس از جبران خسارت، در صورت ملائت به سرپرست مراجعه کند. در حقوق ایران، نه تنها ماده 7 ق.م بگونه ای نگارش یافته که متضمن فرضی علیه سرپرستان صغیر یا مجنون نیست و نتوانسته به خوبی حقوق زیان دیدگان را تضمین کند، بلکه محاکم و رویه قضایی نیز، به دلیل عدم طرح صریح مسوولیت سرپرست و محافظ صغیر یا مجنون در فقه اسلامی، عنایتی باسته به ماده 7 ق.م ندارند. لذا، جا دارد که ریشه چنین مسوولیتی را با توجه به قاعده تسبیب در فقه اسلامی جستجو کنیم.

سعدی در ادب پارسی به افصح المتکلمین معروف شده است و این لقب نشانه آن است که در طول زمان، شاعر را به فصاحت و شیوایی سخن سرایی شناخته اند. حال آن که سعدی در ضمن فصاحت بیان، افکار بلند و نظریات عالی در شیوه حکومت، اخلاق شخصی و اجتماعی دارد که جا داشت همچون برخی از شاعران ادب پارسی به صفت حکیم، مصدر می شد. این نوشته سعی دارد اندیشه شاعر را در سیاست مدن بررسی کند.

Education is a continually developing activity, it shapes the way an individual develops their attitudes, thoughts and behavior. Education is not just about being literate but it is an overall development of the person in every aspect of their lives. A society's educational system can be greatly linked to its CULTURE as the CULTURE that one is in have an affect on the type of curriculum the institutions will develop in order to cater to every individual of that particular CULTURE. Education moulds and shapes a society and it is influenced by the CULTURE of the particular country or society. The educational system acts as a point of reference for the society's needs and demands. The principles that dominate this article is CULTURE and education are interrelated and interconnected. Every educational paradigm is influenced by the CULTURE of the society in which it operates. This essay underlines the extensive connection between CULTURE and education. As a result, the goal of this essay is to depict these features from a Philosophical-Psychological Approach.